معنی قوه جسمانی

زورمند

بنیه

جسدی، جسمانی، دنیوی، طینی، ماده

قوه

بدنی , دارای بدن , عملا , واقعا , جسمانی

نیرو، انرژی، قدرت، آمادگی ذهنی، استعداد، هر کدام از توانایی های ذهنی یا جسمی انسان، از نظر سیاسی هر یک از سه نهاد حکومتی: قوه مقننه، قضاییه و مجریه. [خوانش: (قُ وِّ) [ع. قوه] (ا ِ.)]

(~.) [ع.] (ص نسب.) منسوب به جسم، جسمی. مق روحانی.

مربوط به جسم،

هر چیزی که به جسم منسوب شود

Weltlich, Weltnah

عشق جسمانی. [ع ِ ق ِ ج ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) عشقی که مبنای آن بر شهوت باشد. در مقابل عشق معنوی و عشق روحانی. (فرهنگ فارسی معین).

عرش جسمانی. [ع َ ش ِ ج ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) مراد فلک اعلی است. (فرهنگ علوم عقلی از مصنفات).

عالم جسمانی. [ل َ م ِ ج ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) عالم طبیعت و ماده است. (شرح حکمه الاشراق ص 157).

توان، نیرو

باتری

275